ปิดเมนู
เรื่องย่อ The Post เอกสารลับเพนตากอน
ในปี 1966 ในช่วงสงครามเวียดนาม , กระทรวงการต่างประเทศสหรัฐนักวิเคราะห์ทางทหารแดเนียล Ellsbergมาพร้อมกับทหารอเมริกันในการต่อสู้การบันทึกข้อมูลความคืบหน้าทหารกระทรวงกลาโหมโรเบิร์ต ระหว่างเที่ยวบินกลับบ้าน แมคนามาราบอกเอลส์เบิร์กและวิลเลียม บี. มาคอมเบอร์ว่าสงครามนั้นสิ้นหวัง สำหรับสื่อที่ชุมนุมกัน เขาบอกว่าเขาเชื่อในความพยายามทำสงคราม เมื่อได้ยินการผลัดเปลี่ยนกะทันหันนี้ เอลส์เบิร์กก็ไม่แยแส หลายปีต่อมา ในฐานะผู้รับเหมา/ที่ปรึกษาด้านการทหารพลเรือนที่ทำงานให้กับRAND Corporation (“คลังความคิดของกองทัพ/ฝ่ายป้องกัน”) Ellsberg คัดลอกรายงานลับหลายพันหน้าซึ่งระบุถึงความเกี่ยวข้องของประเทศเวียดนามที่มีมานานหลายทศวรรษ โดยเริ่มตั้งแต่การบริหารทรูแมน จากนั้นเขาก็รั่วไหลของพวกเขาไปยังนิวยอร์กไทม์ผ่านนักข่าวนีลชีฮาน
ในปีพ.ศ. 2514 Katharine Grahamเป็นเจ้าของและผู้จัดพิมพ์หนังสือพิมพ์The Washington Postเมื่อแปดปีที่แล้วหลังจากการฆ่าตัวตายของสามีผู้จัดพิมพ์เก่าและบิดาของเธอซึ่งเป็นเจ้าของคนก่อนเสียชีวิต เธอเตรียมการเปิดตัวตลาดหุ้นของ Post อย่างประหม่า เพื่อรักษาเสถียรภาพทางการเงินของหนังสือพิมพ์ Graham ขาดประสบการณ์ด้านนักข่าวและมักถูกมองข้ามโดยที่ปรึกษาทางการเงินและบรรณาธิการชายของเธอ ซึ่งรวมถึงBen Bradleeหัวหน้าบรรณาธิการ (บรรณาธิการบริหาร) Ben Bradleeและสมาชิกคณะกรรมการ Arthur Parsons
McNamara ซึ่งเป็นเพื่อนเก่าแก่ของเธอแนะนำ Graham ว่าเรื่องราวที่ไม่ประจบประแจงของเขาจะได้รับการตีพิมพ์ในThe New York Timesซึ่งเป็นอีกตัวอย่างหนึ่งของความสามารถของ Timesในการแย่งชิงกันในขณะที่โพสต์ยังล้าหลัง เรื่องราวนี้เป็นการเปิดโปงการหลอกลวงระยะยาวของรัฐบาลอเมริกันเกี่ยวกับตำแหน่งของอเมริกาในเวียดนามและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ อย่างไรก็ตาม ศาลแขวงของรัฐบาลกลางได้สั่งห้ามTimesจากการเผยแพร่บทความเพิ่มเติมในหัวข้อนี้
โพสต์ผู้ช่วยบรรณาธิการเบนแบ็กดิเกียนเพลงลง Ellsberg อดีตเพื่อนร่วมงานเป็นแหล่งข้อมูลสำหรับการรั่วไหล เขาให้เขาสำเนาของวัสดุเดียวกับที่ได้รับก่อนหน้านี้ไปยังไทม์ นักข่าวโพสต์ค้นหาหัวข้อข่าวเพิ่มเติม ทนายความของพวกเขาไม่แนะนำให้เผยแพร่เนื้อหา เกรงว่าฝ่ายบริหารของ Nixon จะยื่นฟ้องคดีอาญา Graham พูดคุยกับ McNamara, Bradlee และประธานPost ที่ไว้ใจได้Fritz Beebeขณะที่เธอกังวลใจเรื่องการเผยแพร่
แบรดลีบอกเพื่อนนักการเมืองของเกรแฮม (รวมถึงจอห์น เอฟ. เคนเนดีตามที่ปรากฏในเอกสารลับสุดยอด) ล่วงละเมิดมิตรภาพของพวกเขาด้วยการโกหกพวกเขา มิตรภาพของเธอกับ McNamara จะต้องไม่คำนึงถึงการตัดสินใจว่าจะเผยแพร่หรือไม่ สถานการณ์รุนแรงขึ้นเมื่อทนายความยืนยันว่าที่มาของบักดิเคียนเหมือนกับไทม์สอาจทำให้เกรแฮมดูหมิ่นศาลและอาจทำลายหนังสือพิมพ์ ตลอดจนความเป็นเจ้าของและมรดกของครอบครัวของเธอ อีกทางหนึ่ง หากเอาชนะความท้าทายทางกฎหมายในศาลโพสต์อาจกลายเป็นสถาบันนักข่าวที่สำคัญและเพิ่มชื่อเสียงได้ เกรแฮมให้ไปข้างหน้า
โพสต์และไทม์ร่วมกันปรากฏขึ้นก่อนที่ศาลฎีกาจะสารภาพของพวกเขาก่อนการแก้ไขสิทธิ ในขณะเดียวกัน ในความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันกับPost and Times ที่แยกตัวออกมาหนังสือพิมพ์รายใหญ่อื่นๆ เริ่มเผยแพร่เกี่ยวกับการศึกษาสงครามลับๆ เมื่อวันที่ 30 มิถุนายน พ.ศ. 2514 ผู้พิพากษาของศาลฎีกา ในกรณีของNew York Times Co. v. United Statesได้ใช้กฎข้อ 6–3 เพื่อประโยชน์ของหนังสือพิมพ์สองฉบับ ซึ่งเป็นการพิสูจน์การตัดสินใจของ Graham ในการพิมพ์ ไม่นานหลังจากนั้น ประธานาธิบดีRichard Nixonเรียกร้องให้โพสต์ถูกกันออกไปจากทำเนียบขาว
ภาพยนตร์เรื่องนี้จบลงด้วยลำดับการแสดงการค้นพบการลักทรัพย์วอเตอร์เกทโดยเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยแฟรงค์ วิลส์ซึ่งถูกเปิดเผยเพิ่มเติมโดยโพสต์และนำไปสู่การลาออกของนิกสันในที่สุด
หรือดูได้ที่ The Post เอกสารลับเพนตากอน
